من به سهراب ارادتمندم شب به بستر چشم خود را همه با زمزمه شعر ي از دفتر او مي بندم گاهي از طرح قشنگي که کشد از آب وذ و درخت مثل يک کودک از اين مايه احساس پر از لبخندم يادش گرامي و روحش شاد